Yerin Merkezine Gidildikçe Neler Artar?

Yerin merkezine gidildikçe sıcaklık artar. Dünya’nın iç kısmında, yani manto ve çekirdek tabakalarında, çok yüksek sıcaklıklar bulunur. Manto tabakasının üst kısmında sıcaklık yaklaşık 1000-3000°C arasında değişirken, çekirdek tabakasında sıcaklık 4000-6000°C’ye kadar çıkabilir. Bu yüksek sıcaklıklar, yerin içindeki radyoaktif bozunma ve jeotermal enerji gibi doğal süreçlerden kaynaklanır.

Yerin merkezine gidildikçe basınç artar. Yer kabuğunun altındaki manto ve çekirdek tabakalarında, üzerlerindeki kaya ve malzemelerin ağırlığı nedeniyle büyük bir basınç oluşur. Manto tabakasının alt kısmında basınç yaklaşık 140 gigapascal (GPa) iken, çekirdek tabakasında bu değer 360 GPa’ya kadar çıkabilir. Bu yüksek basınçlar, yerin içindeki malzemelerin yoğunlaşmasına ve sertleşmesine neden olur.

• Yerin merkezine gidildikçe basınç artar.
• Yerin merkezine yaklaştıkça, yer çekimi kuvveti de artar ve bu da basıncın artmasına neden olur.
• Yerin merkezine doğru ilerledikçe, üzerimizdeki hava ve diğer gazlar daha yoğunlaşır, bu da basıncın artmasına katkıda bulunur.

Yerin merkezine gidildikçe yoğunluk artar. Yer kabuğunun altındaki manto ve çekirdek tabakalarında, malzemelerin basınç altında sıkışması ve yoğunlaşması sonucunda yoğunluk artar. Manto tabakasının üst kısmında yoğunluk yaklaşık 3.3-5.5 gram/cm³ arasında değişirken, çekirdek tabakasında bu değer 9-13 gram/cm³’e kadar çıkabilir. Bu yüksek yoğunluklar, yerin içindeki malzemelerin sert ve katı hale gelmesine neden olur.

1. Yerin merkezine yaklaştıkça yoğunluk artar.
2. Yerin merkezine gittikçe çekim kuvveti artar.
3. Yerin merkezine doğru ilerledikçe basınç artar.
4. Yerin merkezine yaklaştıkça sıcaklık artar.
5. Yerin merkezine gittikçe yoğunlaşma ve sıkışma artar.

Yerin merkezine gidildikçe magnetik alan değişir. Dünya’nın iç kısmında, yani manto ve çekirdek tabakalarında, yerin dönme hareketi ve erimiş demir-nikel alaşımlı dış çekirdeğin akımları nedeniyle bir magnetik alan oluşur. Manto tabakasının alt kısmında magnetik alan yaklaşık 25-65 mikrotesla (µT) iken, çekirdek tabakasında bu değer 25-50 µT’ye kadar çıkabilir. Bu magnetik alan, manyetik pusula gibi araçların çalışmasını sağlar ve Dünya’yı manyetik bir kalkan gibi korur.

Yerin merkezine gidildikçe hacim azalır. Yer kabuğunun altındaki manto ve çekirdek tabakalarında, malzemelerin basınç altında sıkışması ve yoğunlaşması sonucunda hacim azalır. Manto tabakasının üst kısmında hacim yaklaşık 7-8 trilyon km³ arasında değişirken, çekirdek tabakasında bu değer 2 trilyon km³’e kadar düşebilir. Bu azalan hacim, yerin içindeki malzemelerin daha sıkı ve sert hale gelmesine neden olur.

Yerin merkezine gidildikçe hacim artar çünkü içerideki basınç ve yoğunluk artar.

Yerin merkezine gidildikçe madde durumu değişir. Yer kabuğunun altındaki manto ve çekirdek tabakalarında, yüksek sıcaklık ve basınç nedeniyle malzemeler farklı bir madde durumuna geçer. Manto tabakasının üst kısmında malzemeler genellikle katı halde bulunurken, çekirdek tabakasında demir-nikel alaşımlı dış çekirdek sıvı, iç çekirdek ise katı halde bulunur. Bu farklı madde durumları, yerin içindeki malzemelerin farklı özelliklere sahip olmasına ve Dünya’nın yapısal özelliklerini etkilemesine neden olur.

Yerin merkezine gidildikçe madde durumu yoğunlaşır ve basınç artar.

Yerin merkezine gidildikçe jeolojik olaylar değişir. Yer kabuğunun altındaki manto ve çekirdek tabakalarında, yer kabuğunda gözlenen volkanik patlamalar, depremler ve levha hareketleri gibi jeolojik olaylar daha az görülür. Bunun nedeni, manto ve çekirdek tabakalarının daha yoğun ve katı olmasıdır. Ancak, bu derinliklerde de zaman zaman büyük depremler ve volkanik aktiviteler meydana gelebilir, ancak bu olaylar yer kabuğundaki kadar sık olmaz.